In december 2012 overleed, stokoud, de abessijn Printje (zo genoemd omdat hij de printer kon aan- en uitzetten op voor mensen onhandige momenten) en bleef de bastaard-abessijn Kater Murr, toen ruim negen jaar oud, alleen achter. Hij was vaak alleen thuis en liet merken dat hij dat echt niet waardeerde. In het boek Leven en opvattingen van Kater Murr, waar Kater Murr naar is vernoemd, had de hoofdfiguur ook altijd een kompaan. Nu, daaraan kon wat gedaan worden: op 30 november 2013 deed de piepjonge abessijn Horatio zijn intree. Grote paniek bij Kater Murr, die zich uitte in flinke agressie tegen het kleine ding. Die begreep wel dat er iets niet pluis was, maar erg bang was hij niet. Daarom kreeg Horatio al gauw de bijnaam Jan-zonder-vrees.
Voorlopig werden de katten dus maar uit elkaar gehouden, hetgeen leidde tot hele inspannende december-feestdagen, ook voor onze vele gasten: “Is die deur echt dicht? Ja, die andere deur kan nu wel open”, enzovoort. Kater Murr bleef erg lelijk doen tegen Horatio, dus kwam Mona eind januari 2014 op bezoek om ze te observeren en mij advies te geven.
Aan Mona’s adviezen, heb ik heel veel gehad en ik heb ze dan ook precies opgevolgd. Daarbij begeleidde Mona me vanuit de verte, per email, nog maandenlang, waar ik heel blij mee was. Het gewenningsproces duurde namelijk heel lang, en soms zonk de moed me wel in de schoenen. Maar dan was Mona er weer met een opbeurend woord en een gedetailleerd advies. En waarachtig, Kater Murr begon langzamerhand zijn angst voor die griezelige kleine Horatio te verliezen en ze konden steeds langer samen in dezelfde ruimte worden gelaten. ‘sNachts werden ze nog wel apart gehouden. Op zijn beurt begon Horatio in te zien dat hij van Kater Murr eigenlijk weinig te vrezen had. Horatio begon zelfs wat overmoedig te worden en wilde met Kater Murr spelen, maar dat wilde Kater Murr beslist niet. Horatio ontdekte bovendien dat hij Kater Murr soms de keuken uit kon jagen of lekkere hapjes voor zijn neus weg kon grissen. Dat was natuurlijk ook weer niet de bedoeling. Maar nu, meer dan een jaar na Mona’s bezoek, is het pais en vree tussen de beide katten. Alleen af en toe krijgt Horatio eventjes een verdiende oplawaai van Kater Murr, maar dan heeft hij het er naar gemaakt. Ze zitten nu vaak samen in de zon, liefst in de bijkeuken, en soms zowaar samen op een bank, vensterbank of radiator. Horatio is nu praktisch volwassen en dat vindt Kater Murr ook veel beter. Want zo’n klein monster dat door de kamer vliegt, al of niet achter een speeltje aan…dat is niets voor een bedaarde oudere kat.